Şube Hakkında
Yem bitkileri çalışmaları, Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsünün kuruluşu ile birlikte 1964 yılında başlamıştır. Yem bitkileri ekiminin yaygınlaştırılmasındaki en önemli sorunlar yüksek verimli çeşitlerin azlığı ve bu çeşitlere ait yeterli miktarda ve kaliteli tohumluk üretiminin yapılamamasıdır. Bu nedenle çalışmalar, öncelikle bu sorunları çözmek için çeşit geliştirilmesi ve geliştirilen çeşitlerin elit ve orijinal kademede tohumluklarının üretilmesinde yoğunlaştırılmıştır. Islah çalışmaları ve tohumluk üretimlerinin yanı sıra agronomik araştırmalar, bitki genetik kaynakları çalışmaları ve eğitim faaliyetlerine de önem verilmiştir.
Araştırma Faaliyetleri
Ege bölgesi sahil kuşağındaki tarım sistemine yönelik, sorunların çözümüne katkı sağlamak amacı ile farklı yem bitkisi türlerinin çalışıldığı “Ege Bölgesi Yem Bitkileri Araştırmaları Projesi" kapsamında; 3 adet yonca (Alsancak, Özpınar, Hüseyin Aga), 12 adet adi fiğ (Ürem 79, Kubilay 82, Bergama 97, Ulucak 97, Selçuk 99, Cumhuriyet 99, Soner, Alper, Doruk, Ürkmez, Güzelyurt, Değirmenci) 3 adet Macar fiği (Ege beyazı 79, Enes, Final), 2 adet tüylü fiğ (Menemen 79 ve Efes 79), 2 adet koca fiğ (Bozdağ ve Dikili), bir adet Acem üçgülü (Demet 82), bir adet İskenderiye üçgülü (Efsane), 5 adet İtalyan çimi (Efe 82, Elif, Zeybek 19, Efe 2023, Fırtına23), bir adet yem bezelyesi (Pembe inci) ve bir adet de arı otu çeşidi (Feyza) olmak üzere toplam 31 adet çeşit tescil ettirilerek bölge çiftçisinin hizmetine sunulmuştur.
Topraklarımızı korumak, doğal çayır ve mera alanlarının ıslahında veya yapay çayır meraların oluşturulmasında kullanılmak amacı ile “Bazı Baklagil ve Buğdaygil Yem Bitkisi Çeşitlerinin Geliştirilmesi ve Mera Islahında Kullanılma Olanaklarının Araştırılması Projesi" kapsamında domuz ayrığı (Dactylis glomerata L.), kılçıksız brom (Bromus inermiş L.), mavi ayrık (Agropyron intermedium L.), sarı çiçekli gazal boynuzu (Lotus corniculatus L.), kamışsı yumak (Festuca arundinacea Schreb.), türleri üzerinde ıslah çalışmaları devam etmektedir. Şu ana kadar 1 adet kamışsı yumak çeşidi (Nilüfer) ve 2 adet kılçıksız brom (Acar ve Çobanyıldızı), 2 adet gazal boynuzu çeşidi (Maral ve Yalıçapkını) tescil edilmiştir.
Ülkemiz çim tohumluğu materyalinin büyük ölçüde ithalatla karşılanması; iklime ve kullanım amacına uymayan türlerin seçimi, uygun olmayan kuruluş ve bakım yöntemleri sebebi ile önemli ekonomik kayıplara neden olmaktadır. Bu nedenle ülkemiz ve bölgemiz koşullarına uyumlu çok yıllık çim ve kamışsı yumak çeşitlerin çim bitkisi olarak geliştirilmesi önem kazanmaktadır. “Çim Bitkileri Çeşit Geliştirme Projesi" kapsamında ıslah çalışmaları sonucu 2017 yılında ülkemizin ilk yeşil alan çim bitkisi kullanım amaçlı çok yıllık çim çeşidi ''Göktürk'' adı ile tescil edilmiştir.
“Ege Bölgesi Mısır Islah Araştırmaları, Silajlık Mısır Çeşit Geliştirme Islahı Projesi" kapsamında; ana ve ikinci ürün şartlarına uygun, yüksek verimli, hastalık ve zararlılara dayanıklı hibrit mısır çeşitleri geliştirmek amaçlanmıştır. Kendileme ve melezleme çalışmaları sonucunda ümitvar melezler geliştirilmektedir. Proje ile silajlık mısır çeşitlerinin geliştirilmesi ve çiftçi kullanımına sunulması ile bölge çiftçisine, hayvancılığa olunan desteğin yanı sıra milli ekonomiye de katkıda bulunabilecektir.
1967 yılında başlayan ve halen devam etmekte olan, “Yem Bitkileri Genetik Kaynakları Araştırma Projesi" kapsamında Türkiye'nin değişik bölgelerinden farklı türlere ait yem bitkileri örnekleri toplanarak muhafazaya alınmıştır. Bu süre içinde miktar bakımından uzun süreli saklama için yeterli olmayan, generatif muhafaza ünitesinde miktarı azalan ya da çimlenme güçleri düşen tohum örneklerinde, üretim yenileme çalışmaları yapılmıştır Ayrıca, toplanan bitki genetik kaynakları materyali üzerinde karakterizasyon ve değerlendirme çalışmaları da yapılarak ıslah çalışmalarına kaynak sağlanmaktadır. Önceki yıllarda geliştirilen adi fiğ, Macar fiği, tüylü fiğ, Acem üçgülü ve İtalyan çimi çeşitleri bitki genetik kaynakları kullanılarak geliştirilmiştir. Survey çalışmaları sonucu toplanan materyal yonca ve çok yıllık buğdaygil ıslahı çalışmalarında kullanılmıştır.
Araştırma Faaliyetlerinde Elde Edilen Bulgular
Ege Bölgesinin ekolojik koşullarına ve tarla sistemine uygun, ot ve tohum verimi yüksek, kaliteli hastalıklara mukavim, tek yıllık bazı baklagil türlerini ıslah ederek çeşit geliştirmek amacı ile 1967 yılında başlatılan 'Ege Bölgesi Yem Bitkileri Araştırmaları' projesi kapsamında günümüze kadar 12 adet adi fiğ çeşidi geliştirilmiştir. Türkiye'nin çeşitli yörelerinden toplanan yerel populasyonların değerlendirildiği çalışmada, saf hat seleksiyonu ve melezleme yöntemi kullanılmıştır. Çalışmanın ilk çıktısı, 1979 yılında tescil edilen Ürem 79 çeşidi olmuştur. Islah çalışmalarında önemli kavşaklardan ilki 1982 yılında erkenci ve daha kararlı bir çeşit olan, pamuk tarımında kışlık ara ürün olarak kullanılmaya çok elverişli Kubilay 82 çeşidinin geliştirilmesidir. İkincisi de yüksek hızlı dane doldurma özelliği ile öne çıkan erkenci, tohum verimi yüksek olan Selçuk 99 ve Cumhuriyet 99 çeşitlerinin tescil ettirilmesidir. Üçüncüsü ise yapılan melezleme çalışmaları neticesinde erkenci, kuru madde ve tohum verimleri yüksek, 2010 yılında tescil edilen Alper ile 2013 yılında tescil edilen Doruk ve Ürkmez çeşitlerinin sektöre kazandırılması ile olmuştur.
Menemen-İzmir koşullarında (üç farklı biçim zamanlarında farklı çiçeklenme zamanına sahip olan yem bezelyesi çeşitlerinin kuru madde verim ve kalitesine etkilerini araştırmak için yapılan çalışmada kuru madde verimleri geç yapılan biçim zamanları ile birlikte artmıştır. Üçüncü biçim zamanı olan alt baklaların doldurma döneminde en yüksek kuru madde verimi elde edilmiştir. Çeşitler biçim zamanlarına farklı tepkiler vermiştir. Erkenci çeşit, geçci çeşide oranla geç biçimlerde daha düşük lif oranlarına sahip olmuş ve daha kaliteli kuru madde verimi vermiştir. Genel olarak biçim zamanları geciktikçe % ADF ve % NDF oranları yükselmiştir.
İkinci ürün tarımı yapılan bölgelerde, erkenci yem bezelyesi çeşitlerinin kullanılması halinde, pamuk tarımını kısıtlamadan daha geç zamanlarda hasat yapılarak kaliteli ve yüksek verimler alınabileceği belirlenmiştir.
Geliştirilen çeşitler, bölgemiz ve benzer iklim koşullarına uygunluğu ve yüksek verimleri ile önemli bir ekiliş alanına sahip olup sertifikalı tohumluk üretimine dolayısıyla ülke tohumculuğuna büyük katkı sağlamıştır.
Fiğ tohumluk üretimindeki hasat zorluklarını gidermek amacı ile, Kubilay 82 fiğ çeşidinin destek bitkisi olarak arpa ve yulafın kullanıldığı çalışmada; karışımda destek bitkisi oranının %20'den fazla olmaması gerektiği, karışık ekim de 5,0-8,5 kg/da fiğ; 0,8-1,6 kg/da arpa veya 5,0-8,5 kg/da yulafın kullanılabileceği sonucuna varılmıştır.
Kubilay 82 fiğ çeşidinin ot verimi için optimum tohumluk miktarı; 6, 9, 12, 15, 18 ve 21 kg/da tohum miktarları kullanılarak elle serpme ve mibzerle sıraya ekim yöntemlerinde araştırılmıştır. Mibzerle sıraya ekimde daha fazla verim sağlanmıştır. Kuru madde üretimi için mibzer ve serpme ekimde, sırasıyla 15 ve 18 kg/da tohumluk miktarlarının, tohum üretimi için 8-10 kg/da tohumluk miktarının en uygun dozlar olduğu tespit edilmiştir.
Ürem 79 fiğ çeşidinde ise kuru madde verimi için 16-19 kg/da, tohum üretimi için 11-14 kg/da tohumluk miktarlarının en uygun olduğu saptanmıştır.
Kubilay 82 fiğ çeşidinin Kaya arpa çeşidi ile değişik oranlarda karışımlarının ot verimine ve kalitesine etkisi araştırılmış, kuru madde ve protein verimi bakımından %60 fiğ + %40 arpa karışım oranı ilk sırayı almıştır.
Araştırmalar sonucunda adi fiğ de genotip x yer interaksiyonu kuru madde, tohum verimi, bin tane ağırlığı ve baklada tohum sayısı için önemli bulunmuştur. Genotip x yıl interaksiyonu tohum verimi ve bin tane ağırlığı için önemli görülmüştür. Erkenci çeşitlerin tohum ağırlığının, geççilere göre daha fazla olduğu ve tohum üretimi için stabil, geççi çeşitlerin tohum iriliklerinin daha küçük olduğu ve kuru madde verimi açısından stabil oldukları saptanmıştır. Kalıtım derecesi; kuru madde ve tohum verimleri için orta, bin tane ağırlığı ve baklada tohum sayısı için yüksek bulunmuştur.
Demet 82 (Trifolium resupinatum) üçgül çeşidinde tohum üretiminde sorun olan geniş yapraklı yabancı ot kontrolü için farklı zamanlarda yapılan biçimlerden sonra tohuma bırakılmıştır. Biçim yapılmayan parselde tohum verimi 92 kg/da olurken, biçim yapılan parsellerde tohum verimi 25-58 kg/da arasında olmuştur. Erken biçimler, yabancı ot kontrolünde etkili olmuştur.
Demet 82 çeşidinin ot verimi için 20 cm sıra aralığının ve 2 kg/da tohumluk miktarının uygun olduğu saptanmıştır. Ayrıca, İtalyan çimi Efe 82 (Lolium multiflorum) ile karışım halinde ekilmesinin ot verimini artırdığı tespit edilmiştir.
Vicia sativa L. örneklerinin morfolojik benzerlik ve farklılıkları analiz edilmiş ve Ege Bölgesinde yayılış gösteren 50 fiğ örneğinde 12 karakter, çoklu değişken analizi kullanılarak değerlendirilmiş; örneklerin geniş bir varyasyon sergiledikleri gözlenmiştir.
Eğitim Yayım Çalışmaları
Enstitümüz koordinatörlüğünde yer alan Tarım İl ve İlçe Müdürlükleri ile Bölge Grup Toplantılarında yem bitkileri ve çayır mera konuları görüşülmektedir. Ayrıca araştırma konularımız ile ilgili Tarım ve Orman Bakanlığı personeline hizmet içi eğitim programları düzenlenmektedir. Yem bitkileri ile ilgili çeşitli çiftçi broşürleri ile de çiftçilere ulaşılmaktadır. Konu uzmanlarını ve araştırıcıları hedef alan makalelerimiz ise, Anadolu dergisinde yayınlanmaktadır.
Üretim Faaliyetleri
Yem bitkileri çalışmalarının diğer bir faaliyet alanı geliştirilen çeşitlerin elit ve orijinal kademede tohumluklarının üretilmesidir. Orijinal kademedeki tohumluklar tarım işletmeleri ve özel sektöre tahsis edilmekte ve bu yolla çoğaltılan tohumlukların üreticilere aktarılması sağlanmaktadır.
Yeni tescil olan çeşitlerin çiftçilere tanıtımı amacıyla bölgede Tarım İl Müdürlükleri ile ortak demostrasyon çalışmaları yapılmaktadır. Son yıllarda özellikle Ege ve Marmara Bölgesindeki illerimizde adi fiğ, yonca, Macar fiği, Acem üçgülü, İskenderiye üçgülü, İtalyan çimi ve arı otu türlerinde geliştirilen tescilli çeşitlerimizin demonstrasyon çalışmaları devam etmektedir.
Wilkins, P.W., and C.O. Sabancı. 1990. Genetic variation in leaf epidermal cell size and shape in Lolium perenne. Euphytica 47: 233-239.
Sabancı, C.O. 1991. Adi fiğde ot ve tohum verimi önünden stabilite analizleri ve genotip adaptasyonları. Türkiye 2. Çayır Mera ve Yem Bitkileri Kongresi. 28-31 Mayıs 1991. İzmir. s. 552-563. Ege Üni. Zir. Fak. İzmir.
Sabancı, C.O., and İ. Demir. 1991. Utilization of genetic resources. IPGRI/ICARDA/ PGRRI Short Course on Conservation of Plant Genetic Resources in Seedbanks. 14-25 Oct. 1991. PGRRI, Menemen, İzmir, Turkey.
Sabancı, C.O. 1991. Adi fiğlerde yeşil ot verimi için stabilite analizleri ve genotip adaptasyonları. Anadolu, Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Dergisi 1(2): 8-14.
Sabancı, C.O. ve M.B. Yıldırım. 1992. Adi fiğde (Vicia sativa L.) bazı tarımsal özelliklerin genotip x çevre interaksiyonu ve kalıtım derecesi tahminleri. Doğa, Tr. J. of Agricultural and Forestry. 16: 797-802.
Dizdaroğlu, T. ve C.O. Sabancı.1993. Ege ve Güney Marmara bölgelerinde fiğ üretimini sınırlayan faktörler. Anadolu, Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Dergisi 3(1): 13-39.
Sabancı, C.O. 1991. Önemli yem bitkilerinin tarımı ve bazı tescilli çeşitlerin özellikleri. TYUAP Ege-Marmara Dilimi Hayvancılık Grubu ABAV Toplantısı. 2-4 Temmuz 1991. Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü, Menemen, İzmir.
Sabancı, C.O. 1994. Fiğlerde stabilite analizleri ve farklı stabilite parametreleri arasındaki ilişkiler. Tarla Bitkileri Kongresi. 25-29 Nisan 1994. İzmir. Cilt II, Bitki Islahı Bildirileri. S. 274-277. Ege Üni. Zir. Fak. İzmir.
Sabancı, C.O. 1994. Ege Bölgesi fiğ ıslah çalışmaları üzerine bir değerlendirme: 1979-1988. Tarla Bitkileri Kongresi. 25-29 Nisan 1994. İzmir. Cilt III, Çayır Mera ve Yem Bitkileri Bildirileri. S. 116-119. Ege Üni. Zir. Fak. İzmir.
Sabancı, C.O. 1996. Fiğlerde (Vicia sativa L.) tohum verimi ve verim komponentleri arasındaki ilişkilerin path analizi ile belirlenmesi. Türkiye 3. Çayır Mera ve Yem Bitkileri Kongresi. 17-19 Haziran 1996. Erzurum. s. 656-660. Atatürk Üni. Zir. Fak. Erzurum.
Sabancı, C.O. 1996. Değişik yörelerden toplanan fiğlerin (Vicia sativa L.) bazı karakterler yönünden değerlendirilmesi üzerine bir araştırma. Türkiye 3. Çayır Mera ve Yem Bitkileri Kongresi. 17-19 Haziran 1996. Erzurum. s. 253-258. Atatürk Üni. Zir. Fak. Erzurum.
Küçük, S.A., C.O. Sabancı ve K. Önal. 1996. Gen muhafaza zonlarının seçim kriterleri. In: Genetik Çeşitliliğin In Situ (Yerinde) Muhafazası Projesi. Gen Muhafaza Zonları (GMZ). Workshop, 28-29 Mart 1996. s.31-32. Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Yayın No.92.
Sabancı, C.O., K. Önal, A.Ş. Tan, S.A. Küçük, S. Kostak and A.S. Cinsoy. 1998. Ecogeographical and floristic differentiation at plum gene management zones in Kazdağ. N.Zencirci, Z.Kaya, Y.Anikster, W.T.Adams (eds.) The Proceedings of International Symposium on In-situ Conservation of Plant Genetic Diversity. 155-162. Central Research Institute for Field Crops, Ankara, Turkey.
Önal, M. K., C.O. Sabancı, S.A.Küçük, and A.S.Cinsoy. 1998. The pomological variation patterns of wild plum (Prunus divaricata Ledeb.) and chesnut (Castanea sativa Miller)in Kazdağı (Mt. Ida) area of Turkey. N.Zencirci, Z.Kaya, Y.Anikster, W.T.Adams (eds.) The Proceedings of International Symposium on In-situ Conservation of Plant Genetic Diversity. 149-153. Central Research Institute for Field Crops, Ankara, Turkey.
Küçük, S.A., A.Ş. Tan, C.O. Sabancı, A.S.Cinsoy, K. Önal, and S. Kostak. 1998. Ecogeographical and floristic differentiation at chestnut gene management zones in Kazdağ. N.Zencirci, Z.Kaya, Y.Anikster, W.T.Adams (eds.) The Proceedings of International Symposium on In-situ Conservation of Plant Genetic Diversity. 135-147. Central Research Institute for Field Crops, Ankara, Turkey.
Açıkgöz, N., C.O. Sabancı, and A.S.Cinsoy. 1998. Ecogeography and distribution of wild legumes in Turkey. N.Zencirci, Z.Kaya, Y.Anikster, W.T.Adams (eds.) The Proceedings of International Symposium on In-situ Conservation of Plant Genetic Diversity. 113-122. Central Research Institute for Field Crops, Ankara, Turkey.
Dizdaroğlu, T., G. Eğinlioğlu ve C.O. Sabancı.1993. Ege ve Güney Marmara bölgelerinde yonca üretiminin başlıca teknik ve ekonomik sorunları. Anadolu, Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Dergisi 3(2): 11-41.
Sabancı, C.O. ve A. Ürem. 1993. Anadolu üçgülü (Trifolium resupinatum L.) ve yıllık çimin (Lolium multiflorum Lam.) değişik karışım oranlarının yeşil ot ve kuru madde verimine etkisi. Anadolu, Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Dergisi 3(2): 89-97.
Sabancı, C.O. ve A. Ürem. 1994. Anadolu üçgülünde (Trifolium resupinatum L.) farklı sıra arası ve tohum miktarlarının yeşil ot ve kuru madde verimine etkisi. Anadolu, Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Dergisi 4(1): 19-25.
Cinsoy, A.S. ve C.O. Sabancı. 1993. Verim denemelerinin birleştirilmiş analizi. Anadolu, Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Dergisi 3(1): 110-127.
Sabancı, C.O. 1996. Fiğlerde (Vicia sativa L.) tohum verimi için genotip x çevre interaksiyonları. Anadolu, Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Dergisi, 6(1): 25-31.
Sabancı, C.O., G. Eğinlioğlu, M. Buğdaycıgil ve H. Özpınar. 1995. Ege Bölgesi fiğ ıslah çalışmaları tohum verim denemeleri 1984-1993. Anadolu, Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Dergisi 5(2): 94-98.
Buğdaycıgil, M., C.O. Sabancı, H. Özpınar ve G. Eğinlioğlu. 1996. Değişik fiğ+arpa karışım oranlarının ot verimine ve kalitesine etkisi. Türkiye 3. Çayır Mera ve Yem Bitkileri Kongresi. 17-19 Haziran 1996. Erzurum. s. 316-320. Atatürk Üni. Zir. Fak. Erzurum.
Eğinlioğlu, G., C.O. Sabancı, M. Buğdaycıgil ve H. Özpınar. 1996. Bazı yonca (Medicago sativa L.) çeşitlerinin Menemen koşullarına adaptasyonu üzerine bir araştırma. Türkiye 3. Çayır Mera ve Yem Bitkileri Kongresi. 17-19 Haziran 1996. Erzurum. s. 321-327. Atatürk Üni. Zir. Fak. Erzurum
Sabancı, C.O, G. Eğinlioğlu, H. Özpınar. 1996. Menemen koşullarında koca fiğ (Vicia narbonensis L.) ve mürdümük (Lathyrus sativus L.) adaptasyonu üzerine bir araştırma. Türkiye 3. Çayır Mera ve Yem Bitkileri Kongresi. 17-19 Haziran 1996. Erzurum. s. 287-292. Atatürk Üni. Zir. Fak. Erzurum
Özpınar, H. ve C.O. Sabancı. 1999. Demet-82 üçgül çeşidinde (Trifolium resupinatum L.) farklı biçim zamanlarının geniş yapraklı ot kontroluna ve tohum verimine etkisi.Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi. Cilt III. s. 130-133. 15-20 Kasım 1999, Adana. Çukurova Üni. Zir. Fak. Adana
Sabancı, C.O. ve H. Özpınar. 2001. Doğal florada bulunan baklagil yem bitkilerinin toplanması ve ekocoğrafik sörvey çalışmaları. I. Fiğ (Vicia) türleri. Türkiye 4. Tarla Bitkileri Kongresi 17-21 Eylül 2001. Cilt III. Çayır Mera Yem Bitkileri, s. 79-83. Trakya Üni. Tekirdağ Zir. Fak. Tekirdağ.
Ozpinar, H., C. O. Sabanci, A. Alptekin and S. Aksu. 2003. Evaluation of orchardgrass (Dactylis glomerata L.) populations collected in Turkey. 8th Meeting of ECP/GR Working Group of Forages. Ages, Linz.
Fırıncıoğlu K. Hüseyin, S.Ünal and H.Özpınar. 2004. Grasspea as a food/feed crop in mixed farming systems in Turkey. Abstarcts of the International Workshop on Graspea as a Food/Feed Crop ICARDA Aleppo, Syria, 22-25 November 2004.
Ozpinar, H., H. Soya and Z. Acar. 2007. The effect of barley ratios (Hordeum vulgare L.) as a companion crop on seed yield and yield components of common vetch (Vicia sativa L.) sown at different rates.Poreedings of the Sixth International Herbage Seed Conference, Gjennestad, 18-20 June Norway.
Cömertpay, G., Avci, M., Özpinar, H., İnal, İ., Hatipoğlu, R., Özkan H., (2017) Genetic Diversity in a Panel of Alfalfa (Medicago sativa ) Collection Assessed SSR Markers. (oral presentation) 3rd International Plant Breeding Congess 16-19 October 2017,
Cömertpay, G., Avci, M., Özpinar, H., İnal, İ., Hatipoğlu, R., Özkan, H. (2017). Genetic diversity and transferability of bread wheat SSR markers to wheatgrass (Agropyron intermedium (Host) P.Beauv.) (oral presentation) The International Symposium on Biodiversity and Edible Wild Species (BEWS2017) Antalya.
Cömertpay , G., Avci, M., Özpinar, H., Acar, A.A., İnal, İ., Hatipoğlu, R., Özkan H., (2017) Gazal Boynuzu Elit Hatlarının SSR Tekniği ile Moleküler Karekterizasyonu Türkiye XII. Tarla Bitkileri Kongresi 12-15 Eylül 2017, K.Maraş
Özpınar, H., Avcı, M., Acar A. A., Aksu, S., Niksarlı, İnal, F., Ay, E., İnal İ., Gündel, F. D., Aktaş, A., Hatipoğlu, R., (2018) Determination of Seed Yields of Cock's foots' Genotypes under Mediterrenean Climatic Conditions. 6. Uluslararası Katılımlı Tohumculuk Kongresi 10-13 Eylül 2018 , Niğde.
Avcı, M., Özpınar, H., Hatipoğlu, R., İnal İ., Acar A. A., Gündel, F. D., Aksu, S., Aktaş, A., Niksarlı, İnal, F., Ay, E.2018. Bazı Yonca (Medicago sativa L.) Çeşitleri ile Çeşit adaylarının Adana ve İzmir Ekolojik Koşullarında Tohum Verimlerinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. 6. Uluslararası Katılımlı Tohumculuk Kongresi 10-13 Eylül 2018 , Niğde.
Özpınar, H., Avcı, M., Acar A. A., Aksu, S., Niksarlı, İnal, F., Ay, E., İnal İ., Gündel, F. D., Aktaş, A., Hatipoğlu, R., 2018. Determination of Seed Yields of Smooth Brome Grass Genotypes Under Mediterrenean Climatic Conditions. 6. Uluslararası Katılımlı Tohumculuk Kongresi 10-13 Eylül 2018 , Niğde
Özpınar, H., Avcı, M., Acar A. A., Aksu, S., Niksarlı, İnal, F., Ay, E., İnal İ., Gündel, F. D., Aktaş, A., Hatipoğlu, R., 2019. Gazal Boynuzu (Lotus corniculatus L.) Genotiplerinin Akdeniz İklim Koşullarında Verimlerinin Belirlenmesi. ANADOLU, J. of AARI ISSN: 1300-0225 (Print) E-ISSN: 2667-6087 (Online) 2019, 29 (1): 15-24 DOI: 10.18615/anadolu.568782
Özpınar, H., Ay E., Okkaoğlu H., Akça Pelen M.. 2022. Ege Bölgesi Fiğ (Vicia Sativa L.) Islah Çalışmalarında Geçmişten Günümüze Gelişmeler . Etae Anadolu Dergisi, 2022, C:32, S:2.
Okkaoğlu, H., Ay, E., Büyükkileci C., Akça Pelen M., Özpınar H.,2022. Biçim Zamanlarının yem bezelyesinin (Pisum sativum spp. arvense L.) Kuru Madde Verimi ve Kalitesine Etkileri. ETAE Anadolu Dergisi, 2022, C:32, S:2
Akça Pelen, M., Okkaoğlu, H, Ay, E., Özpınar, H., Büyükkileci C., 2022. Tek Yıllık Çim (Lolium multiflorum Lam.) Genotiplerinin Kuru madde verim ve kalite değerlerinin Belirlenmesi. II. Uluslararası Çayır Mera Ve Yem Bitkileri Kongresi, Sunulu Bildiri.
Özpınar, H., Ay, E., Akça Pelen, M., Okkaoğlu, H., Büyükkileci C,. 2022. Yonca (Medicago sativa Lam.) Çeşitlerinin kuru Madde Verimi ve Kalite değerlerinin Belirlenmesi II.Uluslararası Çayır Mera ve Yem Bitkileri Kongresi, sunulu bildiri.
